Sitomegalovirüs: Tüm dünyadaki en yaygın olan doğuştan enfeksiyondur, gebelikteki primer enfeksiyon oranı %1-2 civarındadır ve bunların plasenta yoluyla vertikal geçiş oranı %30-40 tır.
Enfeksiyona bağlı mental retardasyon, sensorinöral sağırlık ve körlüğün en yaygın nedenidir. Ultrason bulgusu olmasa bile yaşamın ilk bir yılında %30’a varan nörolojik sekel mevcuttur. Semptom gösteren yeni doğanlarda antiviral tedavi bulguları azalttığı için konjenital cmv tanısı önemlidir.
Tanısı daha önce seronegatif olan gebenin IgG + olması veya düşük IgG aviditesi ve IgM antikorlarının ortaya çıkması (Cmv ye spesifik) ile konur. Bunlarda %30-40 geçiş olduğu için prenatal tanısı amniyosentezle olur (Maternal enfeksiyondan en az yedi hafta sonra ayrıca 21. haftadan sonra).
Ultrasonda beyin bulguları; Ventrikulomegali, kalsifikasyonlar, parankimal kistler, mikrosefali ve çeşitli anormal formasyonlar. Hepatosplenomegali, kardiyomiyopati, nonimmun hidrops,iugr.
Şüpheli materyal enfeksiyon ve ultrason bulguları olduğunda MR da istenebilir . MR da kortikal displaziler görülür. Enfekte çocukların %90 ında nörolojik sekeller vardır, eğer fetal enfeksiyon doğrulanmışsa terminasyon önerilir.
Toxoplasmosis: Toxoplazma gondii adlı protozoon nedeni ile oluşan enfeksiyondur, insanlara bulaşma şekli ;Yetersiz pişirilmiş etin yenmesi, parazitin oositlerinin toprak ve sudan alınması ve transplasenter geçiş şeklindedir. Toxoplazma da IgM aylar boyunca pozitif olduğundan aktif enfeksiyon tanısına giderken dikkatli olunmalıdır.
Toxoplasma enfeksiyonu birinci trimesterde daha az oranda konjenital enfeksiyona (%2-10) neden olur ve sonucu da ağır olduğundan düşükle sonlanır. 20. haftadan sonraki enfeksiyonlarda daha fazla oranda fetüsü (%20-30) enfekte eder ancak daha az şiddetlidir.
Ultrasonda intrakranial ve intrahepatik kalsifikasyonlar,iugr, ventrikilomegali ve ekojenik bağırsak görülür, gerektiğinde/şüphelenildiğinde MR istenir. Tanıyı kesinleştirmek için amniosentez yapılır ve tanı konulduğunda sonlandırılması önerilebilir veya uygun antibiyotik tedavisi verilir.
Rubella (Kızamıkçık): Bu döküntülerle görülen viral bir hastalıktır. Hastalık burun-boğaz salgıları ile direkt temas ya da öksürük hapşırıkla havaya yayılımı nedeniyle bulaşır. Aşısı vardır ve bağışık olmayıpta gebelik planlayanların en az üç ay önce aşısını yaptırması önerilir.
Bebeğe ait anomaliler; Eğer hastalık ilk 12 haftada geçirilmişse çocuk için majör sağlık problemleridir ve bu enfeksiyonun da çocuğa geçme ihtimali fazladır. O yüzden terminasyon önerilir. Gebeliğin 17. Haftasından sonra çocuğa geçme ihtimali çok azdır ve bulguları da hafiftir. Gebelerde bulgular bazen çok hafif görülür. Annede en sık (ve genellikle ), üç gün süren makülopapüler döküntüler görülür.
Anneleri hamileliğin ilk trimesterinde rubella geçiren bebeklerin yaklaşık yarısı doğumsal rubella sendromu denen bir bulguyla dünyaya gelmektedir. En sık karşılaşılan problemler; Görme kaybı, işitme kaybı, kalp anomalileri, zeka geriliği ve serebral palsidir. İlk trimesterde rubella geçirenlerin önemli bir kısmı abortus yapmaktadır. Rubellanın tedavisi yoktur ama evlenmeden önce bağışıklık için aşı yaptırılabilir ve aşıdan sonraki üç ayda hamilelikten korunmalıdır.
Varisella (su çiçeği): Varisella zoster virüsü enfeksiyonudur ve üreme çağındaki kadınların %90’ı bağışıktır. 20. haftadan önce fetuse geçme ihtimali %6 civarındadır ve bunların da %1-2 si fetal varisella sendromunun belirtilerini taşırlar.
Bebeklerde en çok intrahepatik ve intrakraniyal kalsifikasyonlar , polihidroamniyos, ekstremite hipoplazileri ve kontraktür görülür. Gebelikte maternal zoster geçirmenin fetüs üzerine herhangi bir riski yoktur.
Eğer doğumdan beş gün öncesinden itibaren anne suçiçeği geçirecek olursa bebeğe hiperimmun globülin (vzıg) yapılmalıdır, yenidoğanda suçiçeği görülme oranı %25tir. Hamileliğin diğer dönemlerinde anneye asiklovir tedavisi başlanabilir. (C grubu)
Yenidoğanda su çiçeği %30 ölüm riski taşır, bu yüzden mümkünse doğum geciktirilmelidir.
